یک نفر نیست که بپرسد از من؟

که تو از پنجره عشق چه ها می خواهی؟

صبح تا نیمه شب منتظری

همه جا می نگری

گاه با ماه سخن می گویی

گاه با رهگذران

خبر گمشده ای می جویی

راستی گمشده ات کیست؟

کجاست؟

صدفی در دریاست؟

نوری از روزنه ی فرداهاست...

 یا خدایی ست که از روز ازل ناپیداست...؟

                                 یادم....

                                   تورا....

                                                 فراموش....       

قصه از حنجره ایست

  که گره خورده به بغض

    یک طرف خاطره ها

       یک طرف فاصله ها

         در همه آوازها

            حرف آخر این است

                آخر حرف تو چیست...

                    که به آن تکیه کنم

                                          حرف من دیدن پرواز تو در فرداهاست...  

با امیدی گرم و شادی بخش
 با نگاهی مست و رؤيائی
دخترك افسانه می خواند
نيمه شب در كنج تنهائی:
 

بی گمان روزی ز راهی دور
می رسد شهزاده ای مغرور
می خورد بر سنگفرش كوچه های شهر
ضربه سم ستور بادپيمايش
 
ليك گوئي ديده شهزاده زيبا
ديده مشتاق آنان را نمی بيند
او از اين گلزار عطرآگين

                                     و... تو در خاطر من  می مانی!!!

             آفتاب من نه مشرق هست و نه در مغرب 

                  در مشرق نیست زیرا سالهاست که از طلوعش گذشته است از افق دور

                  شده است به اوج آسمان آمده است  

              درمغرب نیز نیست 

                   او اهل غروب نیست او خورشید بی غروب من است...

کاش می فهمیدی ، در خزانی که از این دشت گذشت ،

سبزه ها باز چرا زرد شدند

خیل خاکستری لک لکها ، در افقهای مسی رنگ غروب ،

 تا کجاهای کجا کوچیده است

کاش می فهمیدی ، زندگی محبس بی دیواریست

و تو محکوم به حبس ابدی

و عدالت ستم معتدلیست ، که درون رگ قانون جاریست

کاش  می فهمیدی ، زندگی آش دهن سوزی نیست

عشق ، بازار متاع جنس است

آرزو ، گور جوانمردانست

مرده از زنده ، همیشه هر آن ، در جهان بیشتر است

کاش می فهمیدی ، چیزهائیست که باید تو بفهمی ، اما ...

بهتر آنست ، کمی گریه کنم ...!!!

بهتر آنست ، کمی گریه کنم .... کمی ..........!!!