یک نفر نیست که بپرسد از من؟

که تو از پنجره عشق چه ها می خواهی؟

صبح تا نیمه شب منتظری

همه جا می نگری

گاه با ماه سخن می گویی

گاه با رهگذران

خبر گمشده ای می جویی

راستی گمشده ات کیست؟

کجاست؟

صدفی در دریاست؟

نوری از روزنه ی فرداهاست...

 یا خدایی ست که از روز ازل ناپیداست...؟

                                 یادم....

                                   تورا....

                                                 فراموش....       

قصه از حنجره ایست

  که گره خورده به بغض

    یک طرف خاطره ها

       یک طرف فاصله ها

         در همه آوازها

            حرف آخر این است

                آخر حرف تو چیست...

                    که به آن تکیه کنم

                                          حرف من دیدن پرواز تو در فرداهاست...  

با امیدی گرم و شادی بخش
 با نگاهی مست و رؤيائی
دخترك افسانه می خواند
نيمه شب در كنج تنهائی:
 

بی گمان روزی ز راهی دور
می رسد شهزاده ای مغرور
می خورد بر سنگفرش كوچه های شهر
ضربه سم ستور بادپيمايش
 
ليك گوئي ديده شهزاده زيبا
ديده مشتاق آنان را نمی بيند
او از اين گلزار عطرآگين

                                     و... تو در خاطر من  می مانی!!!

             آفتاب من نه مشرق هست و نه در مغرب 

                  در مشرق نیست زیرا سالهاست که از طلوعش گذشته است از افق دور

                  شده است به اوج آسمان آمده است  

              درمغرب نیز نیست 

                   او اهل غروب نیست او خورشید بی غروب من است...

کاش می فهمیدی ، در خزانی که از این دشت گذشت ،

سبزه ها باز چرا زرد شدند

خیل خاکستری لک لکها ، در افقهای مسی رنگ غروب ،

 تا کجاهای کجا کوچیده است

کاش می فهمیدی ، زندگی محبس بی دیواریست

و تو محکوم به حبس ابدی

و عدالت ستم معتدلیست ، که درون رگ قانون جاریست

کاش  می فهمیدی ، زندگی آش دهن سوزی نیست

عشق ، بازار متاع جنس است

آرزو ، گور جوانمردانست

مرده از زنده ، همیشه هر آن ، در جهان بیشتر است

کاش می فهمیدی ، چیزهائیست که باید تو بفهمی ، اما ...

بهتر آنست ، کمی گریه کنم ...!!!

بهتر آنست ، کمی گریه کنم .... کمی ..........!!!

                             اینجا که من رسیده ام …

زندگی حق من است
تو به من حق دادی كه برای شب تنهایی عشق گریه كنم
واژه ای رنگ كنم
تو به من حق دادی
كه به خاك قدمت سجده كنم
و برای نفس گرم و بر افروخته ات
حس یك خاطره را زنده كنم
زندگی عشق من است
عشق من در تپش شوق غریبانه ی توست
یا كه نه در خم ابروی فریبنده ی توست
عشق من زیر سكوت لب آوازه ی توست
زندگی حق من است
تا زمانیكه تو در وسعت تردید پناهم باش

 زندگی فاصله است
         تو به من حق دادی
                          كه در این فاصله پرپر بزنم
                                                    شكوه ای نیست ولی
                                                                                       زندگی حق من است ...

                                   در نهان به آنهایی دل می بندیم که دوستمان ندارند

                                                        و در آشکار

                                         از آنانی که دوستمان دارند غافلیم

                                                                          شاید این است دلیل تنهایی ما...

غریب است دوست داشتن

وعجیب تر از آن است دوست داشته شدن...

وقتی می دانیم کسی با جان و دل دوستمان دارد

و نفس ها و صدا و نگاهمان در روح و جانش ریشه دوانده

به بازیش می گیریم  هر چه او عاشق تر.ماسرخوش تر. هرچه او دل نازکتر.مابیرحم تر

                   تقصیر از ما نیست

                         تمامی قصه های عاشقانه  اینگونه به گوشمان خوانده شده اند       

                       اینجا زمین است رسم آدم هایش عجیب است!!

        اینجا گم که می شوی به جای اینکه دنبالت بگردند

                                                              فراموشت می کنند...

                            وقتی از شادی به هوا می پری 

           مواظب باش کسی زمین

                                                                             رااززیر پاهات نکشه......

ولنتاین مبارک

با تو هستم
تویی که رویت را از من بر میگردانی
به چشمانم نگاه کن
اشکهایم هنوز خشک نشده اند
از چه میترسی ,من گناهت را بخشیده ام
هنوز آنقدر عاشقت هستم که هیچ کینه ای از تو به دل ندارم
تو را به خدا سپرده ام ,نه نگران نباش نفرینت نمی کنم
برایت دعا ی خیر میکنم
دعا میکنم که خدا هم ترا ببخشد وتنهایت نگذارد
دوست ندارم تو هم مثل من طعم تلخ تنهایی را حس کنی
دوست ندارم تو هم مثل من شکستن قلبت را تجربه کنی
پس هرگز نفرینت نخواهم کرد وترا به خدا خواهم سپرد
تا در پناه او به زندگیت ادامه دهی .در کنار هر کس وهر چیز که دوستش داری
به چشمانم نگاه کن

            آنها را به خاطر بسپار
                                         آنها همیشه نگران تو هستند

 ای کاش در آن لحظه که تقدیم تو شد هستی من

می سپردم که مراقب باش که جنس این جام بلور است

پر از عشق و غرور است مبادا بازیچه شود

                 می شکند

اکنون تو با مرگ رفته ای و من اینجا تنها به این امید دم می زنم

 که با هر نفس گامی به تو نزدیک تر می شوم

                                                                         این زندگی من است...

                                         عشق قرمز     

                         قلبت! 

                        را!

                             به! 

                                  من! 

                                          بده.............

چشم هایت به من امید زندگی داد آیه ای بود از لطف خداچشمایت

مرابا حقیقت روشنعشق آشنا کردبانگاهتچگونه بودن رادرک کردم زیستن را

فهمیدم من برای لحظه ای کنار تو نفس کشیدم چه باید کرد؟برای

چشمهای تو...که در زندان غم و اندوه اسیرندچقدر باید دعا کنم؟

منچگونه می توانم راه قلبم رابرای تو نمایان سازم برای

نگاهی که هرگز مرا نفهمید برای م...مغروری که

گویا اصلا مرا نمی بیند...!

بیدار شو!بیدارشو!

               با من به شهر نور بیا

               دیگر به گناه نیندیش

                       چشم برپلیدی ها ببند

                 استوارباش

                                    خاموش و عاشق

                                             بامن به شهر نور بیا!!!

             چه خوش خیال است

                    فاصله را می گویم

                      به خیالش تو را از یاد من برده است

               نمی داند جای تو امن است

                                                        اینجا در میان دل من......

دلم یک جای دنج می خواهد

آرام و بی تنش

جایی باید باشد غیر از این دنج تنهایی

تا آدم گاهی آنجا تنها بگیرد

    مثل آغوش تو....

ای یار!

      زیبایی ات مرا لبریز از حیرت کرده است

              تو خود را در قلب من پنهان کرده ای

                          ومن ترانه های عاشقانه ام را

                                 همچنان آوا میکنم....

                                            همچنان آوا می کنم...

آن زمان که به نامت گوش می سپارم

   از همه وحشت های زندگی فراترم 

         دیگر حتی از فرشته ی مرگ نمی هراسم

                تو تجسم خرد هستی

               وبا تاجی از گل های عشق

               از قلب من گذر میکنی!!!  

به نام خدایی که در زندگی هست